پسوریازیس یک بیماری پوستی است که باعث ایجاد بثورات با لکه های خارش دار و پوسته پوسته می شود که بیشتر روی زانوها، آرنج ها، تنه و پوست سر ایجاد می شود.
پسوریازیس یک بیماری شایع و طولانی مدت (مزمن) بدون درمان است. می تواند دردناک باشد، خواب را مختل کند و تمرکز را سخت کند. این وضعیت چرخه هایی را طی می کند، برای چند هفته یا چند ماه شعله ور می شود، سپس برای مدتی فروکش می کند.
محرک های رایج در افراد دارای استعداد ژنتیکی به پسوریازیس شامل عفونت ها، بریدگی ها یا سوختگی ها و داروهای خاص است.
درمان هایی برای کمک به مدیریت علائم در دسترس هستند و می توانید عادات سبک زندگی و استراتژی های مقابله ای را امتحان کنید تا به شما کمک کند با پسوریازیس بهتر زندگی کنید.
علائم پسوریازیس:
هر یک از انواع این بیماری پوستی علائم مخصوص خود را دارند؛ اما در بسیاری از آنها برخی از نشانه‌ها رایج است و می‌توان با مشاهده این علائم، ابتلا به بیماری را تشخیص داد. اصلی‌ترین نشانه‌های ابتلا به بیماری پسوریازیس از قرار زیر هستند:
- فلسی شدن پوست
- ظاهر شدن پینه‌های زبر قرمز یا صورتی برآمده
- خشک شدن شدید پوست که حتی ممکن است باعث خونریزی شود.
- احساس خارش پوست و سوزش شدید بر روی نواحی خاصی از بدن
- احساس درد بر روی پوست
- ایجاد تاول بر روی لکه‌های پوستی که در موارد نادری اتفاق می افتد.
- برآمدگی و افزایش ضخامت ناخن‌ها
تفاوت بین اگزما و پسوریازیس
پسوریازیس می تواند شبیه سایر بیماری های پوستی مانند اگزما باشد. هر دو باعث خارش و التهاب پوست می شوند، اما دلایل متفاوتی دارند. پسوریازیس و اگزما می تواند در افراد در هر سنی رخ دهد، اما اگزما بیشتر نوزادان و کودکان را مبتلا می کند در حالی که پسوریازیس اغلب بزرگسالان را مبتلا می کند. لکه های اگزما نسبت به پسوریازیس پلاکی نازک تر با مرزهای کمتر مشخص هستند. در برخی مکان‌ها، مانند کف دست یا کف پا، هر دو وضعیت ممکن است شبیه به هم به نظر برسند. خارش با اگزما شایع تر است در حالی که درد در پسوریازیس شایع تر است. مراجعه به متخصص پوست برای تشخیص دقیق مهم است زیرا اگزما و پسوریازیس به درمان های متفاوتی نیاز دارند. یک متخصص پوست ممکن است کمی از پوست را برداشته و آن را زیر میکروسکوپ بررسی کند تا تشخیص قطعی بدهد
عوارض پسوریازیس
اگر به پسوریازیس مبتلا هستید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سایر بیماری ها هستید، از جمله:
- آرتریت پسوریازیس، که باعث درد، سفتی و تورم در مفاصل و اطراف آن میشود.
- شرایط چشم، مانند التهاب ملتحمه ، بلفاریت و یووئیت
- چاقی
- دیابت نوع ۲
- فشار خون بالا
- بیماری قلبی عروقی
- سایر بیماریهای خود ایمنی مانند بیماری سلیاک، اسکلروز و بیماری التهابی روده به نام بیماری کرون
- شرایط بهداشت روانی ، مانند اعتماد به نفس پایین و افسردگی
آیا پسوریازیس مسری است؟
همه پسوریازیس را درک نمی کنند. برخی از افراد ضایعات پوستی را می بینند و می ترسند از نزدیکی فرد مبتلا به پسوریازیس یا با لمس پوست آنها به این بیماری مبتلا شوند. گاهی از افراد مبتلا به پسوریازیس خواسته می شود تا مکان های عمومی مانند سالن های ورزشی یا استخرها را ترک کنند. این ممکن است برای فردی که با پسوریازیس زندگی می کند، استرس بی دلیل ایجاد کند و کاملاً بر اساس تصورات نادرست است. پسوریازیس چیزی نیست که شما بتوانید آن را “گیر” کنید یا دیگران بتوانند از شما “گیر” کنند. مسری نیست. از آنجا که علائم روی پوست اغلب قابل مشاهده است، مقابله با واکنش افراد دیگر به ضایعات یا پلاک می تواند بخشی از مدیریت پسوریازیس باشد. امروزه افرادی که با این بیماری زندگی می کنند و حامیان آنها در تلاش هستند تا حقایق مربوط به پسوریازیس را برجسته کنند و سوگیری ها را براساس ترس های بی اساس تغییر دهند.
پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است. برخی محرک‌ها باعث بروز آن یا بدتر شدن علائم موجود می شوند. با این حال، این بیماری مسری نیست. امکان ابتلا به پسوریازیس از طریق تماس با شخص دیگر وجود ندارد.
پسوریازیس و رنگ پوست
پسوریازیس در افرادی با پوست سفید یا رنگ روشن بیشتر شایع است، اما در هر فردی ممکن است رخ دهد. برای افرادی که پوست تیره‌تری دارند، پسوریازیس پلاکی ممکن است قرمز یا قهوه‌ای تیره‌تر، ارغوانی یا حتی خاکستری به نظر برسد و لکه‌ها ممکن است ضخیم‌تر باشند. افراد رنگین پوستی که مبتلا به پسوریازیس هستند، موارد شدیدتری دارند که بیشتر بدن آنها را می پوشاند.
زندگی با پسوریازیس
علاوه بر چالش‌های فیزیکی، پسوریازیس می‌تواند بر سلامت اجتماعی و عاطفی افراد تأثیر بگذارد. برخی از افراد ممکن است در مورد پوست خود احساس انگ یا خجالت کنند. این مهم است که افراد مبتلا به پسوریازیس یک سیستم پشتیبانی پیدا کنند
همانطور که ضایعات پسوریازیس واضح است، لکه های تیره یا روشن روی پوست می توانند باقی بمانند. این تغییرات در رنگدانه‌ها می‌تواند در افرادی با پوست تیره‌تر آشکارتر به نظر برسد. یک متخصص پوست ممکن است بتواند کرم یا پماد را برای رفع این موارد تجویز کند. با گذشت زمان، لکه‌ها ممکن است از بین بروند، اگرچه برخی ممکن است همیشه باقی بمانند
پسوریازیس اغلب شعله ور می شود و سپس فروکش می کند. یادگیری عواملی که باعث شعله ور شدن می شوند و اجتناب از آنها به کنترل علائم کمک می کند
هوای سرد یا گرم می تواند برای برخی از افراد باعث شعله ور شدن آن شود. مرطوب کردن مکرر در زمستان یا اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند کمک کننده باشد. آسیب پوستی یکی دیگر از محرک های رایج است که گاهی اوقات پسوریازیس پس از اصلاح یا خالکوبی، سوراخ کردن، خراشیدن یا گزش حشرات شعله ور می شود.
درمان پسوریازیس
درمان پسوریازیس بستگی به نوع و شدت بیماری دارد. افراد مبتلا به پسوریازیس باید از نرم کننده ها برای مرطوب نگه داشتن پوست در هنگام استفاده از سایر درمان ها استفاده کنند. این احتیاط می تواند به کاهش خارش و سوزش کمک کند و همچنین ممکن است تعداد ضایعات یا پلاک های ایجاد شده را کاهش دهد. هدف از درمان، کاهش التهاب و فلس‌ها، کند کردن روند رشد سلول‌های پوست و برطرف کردن پلاک‌ها است. به نظر می رسد پسوریازیس و استرس با هم مرتبط هستند، به طوری که بسیاری از افراد در هنگام استرس، عود را گزارش می کنند. یافتن راه‌هایی برای کاهش استرس، مانند تمرین یوگا یا تمرکز حواس، می‌تواند به کنترل علائم کمک کند.
۱. درمان‌های موضعی
کرم‌ها و پمادهایی که به‌طور مستقیم روی پوست مالیده می‌شوند، می‌توانند در کاهش پسوریازیس خفیف تا متوسط مؤثر باشند. درمان‌های موضعی پسوریازیس عبارتند از:
- کورتیکواستروئیدهای موضعی
- رتینوئیدهای موضعی
- آنترالین
- آنالوگ‌های ویتامین D
- اسید سالیسیلیک
- مرطوب‌کننده.
۲. داروهای سیستمیک
افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید و آنهایی که به‌خوبی به سایر انواع درمان‌ها پاسخ نداده‌اند، ممکن است به مصرف داروهای خوراکی یا تزریقی نیاز پیدا کنند. بسیاری از این داروها دارای عوارض جانبی شدید هستند و پزشکان معمولاً آنها را برای دوره‌های زمانی کوتاه تجویز می‌کنند. این داروها عبارتند از:
- متوتروکسات
- سیکلوسپورین (سندیمون)
- داروهای بیولوژیک
- رتینوئیدها.
۳. نور درمانی
در این روش درمانی از نور طبیعی یا فرابنفش (UV) استفاده میشود. نور، گلبول‌های سفید بیش‌ازحد فعال را که به سلول‌های سالم پوست حمله می‌کنند و باعث رشد سلولی سریع می‌شوند، ازبین می‌برد. پرتوهای UVA و UVB هردو می‌توانند در کاهش علائم پسوریازیس خفیف تا متوسط، مفید باشند